Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
ΕΣΠΑ 2019-2020

Τίποτα δε δουλεύει, αν δε δουλέψεις εσύ

«Τίποτα δε δουλεύει, αν δε δουλέψεις εσύ», λόγια σοφά της Maya Angelou (Αμερικανίδα ποιήτρια, τραγουδίστρια, πεζογράφος, ακτιβίστρια και καθηγήτρια Πανεπιστημίου, 1928-2014) που ουσιαστικά μας υπενθυμίζουν ότι δε χρειάζεται να περιμένουμε τους άλλους να κάνουν κάτι για εμάς, το σύμπαν να συνωμοτήσει υπέρ μας, οι καταστάσεις να μας οδηγήσουν κάπου, προκειμένου να πάρουμε μία απόφαση, να υλοποιήσουμε ένα σχέδιό μας, να προχωρήσουμε. Μπορούμε και  μόνοι μας να δημιουργήσουμε τις ευκαιρίες μας και να φτάσουμε εκεί που επιθυμούμε, εκεί που μας ταιριάζει, εκεί που αισθανόμαστε καλά. Αρκεί να δουλέψουμε γι αυτό που θέλουμε  και να μην το περιμένουμε ουρανοκατέβατο.

Για παράδειγμα, οι περισσότεροι κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε αισθανθεί ότι δεν έχουμε αυτό που θέλουμε στην εργασία μας, επειδή «δε με συμπαθεί ο προϊστάμενός μου», επειδή «δε μου παρέχουν επιμόρφωση», επειδή «δε βγαίνουν καλές αγγελίες», επειδή «δεν έχω χρόνο να ψάξω» , επειδή «έτσι είναι τα πράγματα» και παράλληλα, απλώς περιμένουμε «να έρθει κάτι καλό», «να χτυπήσει το τηλέφωνο για συνέντευξη», «να μου προτείνουν μία συνεργασία».

Κάπου ανάμεσα σ’ αυτές τις σκέψεις, χάνουμε την κινητήριο δύναμη που έχουμε ώστε να κάνουμε τα πράγματα να δουλεύουν.  Με κάποιον τρόπο έχουμε παραδώσει αυτήν τη δύναμη σε κάποιον άλλο, με αποτέλεσμα απλώς να περιμένουμε να κάνει ο άλλος το θαύμα για εμάς.

Πως μπορούμε να σπάσουμε αυτόν το φαύλο κύκλο και να επανακτήσουμε τη δύναμή μας;

Σταματάμε τις δικαιολογίες και αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεών μας: Σίγουρα είναι πιο δύσκολο στην πράξη, είναι ωστόσο αυτό που σου ξεμπλοκάρει τη σκέψη. Όταν οι αρνητικές σκέψεις, οι περιορισμοί, οι «άλλοι», οι «καταστάσεις» σταματούν να κυριαρχούν και να μας δίνουν άλλοθι, ανοίγει χώρος για να σκεφτούμε το δικό μας μερίδιο, τη δική μας ευθύνη για την πορεία μας.

Γινόμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και όχι κατήγοροι: Το ότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη δε σημαίνει ότι κατηγορούμε ή τιμωρούμε το εαυτό μας. Σημαίνει ότι εντοπίζουμε και υλοποιούμε τις αλλαγές που χρειάζεται να κάνουμε προκειμένου να πετύχουμε το στόχο μας, την αλλαγή, τη μετάβαση.

Αποκτάμε εικόνα του εργασιακού εαυτού μας: Που θέλουμε να φτάσουμε, τι θέλουμε να καταφέρουμε, ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας, πως κάνουμε τη διαφορά; Οι ειλικρινείς απαντήσεις και όχι αυτές που ενδεχομένως δίνουμε μηχανικά σε κάποια συνέντευξη, θα μας εκπλήξουν και ταυτόχρονα θα μας δείξουν το δρόμο!

Συνειδητοποιούμε τις επιλογές μας: Υπάρχουν επιλογές, ακόμα και όταν είμαστε σίγουροι ότι έχουμε μπροστά μας ένα μονόδρομο. Μπορεί να μη μας αρέσουν οι άλλες επιλογές, ωστόσο είναι εκεί. Και εμείς οφείλουμε να τις εξετάσουμε, χωρίς να χρησιμοποιούμε την ισοπεδωτική απάντηση «δεν έχω επιλογές».

Περνάμε στη δράση: Για να έχουν νόημα τα προηγούμενα στάδια, θα πρέπει να περάσουμε στην υλοποίηση. Βήμα – βήμα να πλησιάζουμε πιο κοντά σ’ αυτό που θέλουμε και σ’ αυτό που πλέον μπορούμε να έχουμε.

«Τίποτα δε δουλεύει, αν δε δουλέψεις εσύ» και όλα αυτά που αναφέραμε θέλουν δουλειά και κόπο για να γίνουν. Ωστόσο το αποτέλεσμα θα είναι δικό μας, δε θα είναι ούτε από τύχη ούτε από κάποιο μαγικό χέρι και αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή και ικανοποίηση.