Απασχολησιμότητα: Ακόμα και αν ο «ορθογραφικός έλεγχος κειμένου» εξακολουθεί να τη βγάζει λάθος ως λέξη, ως έννοια υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Σίγουρα αρκετοί κάπου έχουν ακούσει ή διαβάσει κάτι σχετικό, ωστόσο, τι σημαίνει, και γιατί, τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο;
Ανάμεσα σε ποικίλους ορισμούς, ουσιαστικά ως απασχολησιμότητα χαρακτηρίζεται ο συνδυασμός παραγόντων του ατόμου που το βοηθά να βρίσκει την εργασία που το ικανοποιεί, να τη διατηρεί και να προοδεύει κατά τη διάρκεια της καριέρας του. (Europass: Γλωσσάριο, UK Higher Education Academy). Με άλλα λόγια, η απασχολησιμότητα είναι μία δια βίου διαδικασία η οποία μας ωθεί να κινητοποιηθούμε, να ψάξουμε τι είναι αυτό το ξεχωριστό που έχουμε ως επαγγελματίες και να το διαχειριστούμε.
«Γιατί με αφορά;» θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Τώρα πια η έννοια της απασχολησιμότητας μας αφορά όλους, τουλάχιστον όσοι βρισκόμαστε στην ενεργή φάση είτε αναζήτησης είτε διατήρησης της εργασίας μας- μίας εργασίας που μας ικανοποιεί. Αυτό γιατί, το σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον είναι διαφορετικό από αυτό που παραδοσιακά γνωρίζουμε ή αυτό που μερικοί επιμένουν να έχουν στο μυαλό τους.
Πλέον οι ταχύτατες ανακατατάξεις στην αγορά εργασίας, οι συγχωνεύσεις εταιρειών, οι περιορισμένοι οικονομικοί πόροι-που ωθούν πολλούς να κάνουν πολλά διαφορετικά αντικείμενα είτε από επιλογή είτε από επιβολή-, η πληθώρα απόφοιτων ανωτέρων και ανωτάτων σπουδών –κάποιες σπουδές με οδηγό προγράμματος από το χρονοντούλαπο-, οι ευέλικτες μορφές εργασίας, η είσοδος νέων δεδομένων, όπως o ψηφιακός μετασχηματισμός (digital transformation), ο ανταγωνισμός και σε επίπεδο εταιρειών και σε επίπεδο υποψηφίων, μας αφήνουν την αίσθηση ότι όλα μας προσπερνάνε.
Οπότε για να ξεχωρίσουμε και να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, δεν αρκεί μόνο η διαπίστευση των τεχνικών γνώσεων του αντικειμένου μας και ένα καλογραμμένο βιογραφικό. Χρειάζεται να αναλάβουμε δυναμικά τη διαχείριση της σταδιοδρομίας μας και να μην περιμένουμε από τους άλλους να μεριμνήσουν για την πρόοδό μας. Χρειάζεται να ενισχύσουμε εμείς οι ίδιοι την απασχολησιμότητά μας!
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει:
- Να κατανοήσουμε και να καλλιεργήσουμε το σύνολο γνώσεων, ικανοτήτων, συμπεριφορών που ζητούνται από την αγορά. Όσοι προφέρουν εργασία, αφιερώνουν μια 2-3 σειρές στα τυπικά προσόντα και πολλές σειρές παραπάνω σε επιθυμητές ποιότητες όπως: «ικανότητα λήψης αποφάσεων», «επικοινωνιακές ικανότητες», «επίλυση προβλημάτων», «διαχείριση χρόνου».
- Να εντοπίσουμε τι είναι αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς και αποδοτικούς στη δουλειά μας. Να αποκτήσουμε την «επαγγελματική μας ταυτότητα».
- Να εμπλουτίζουμε και να επικαιροποιούμε τακτικά τις τεχνικές μας γνώσεις. Από τη μία πλευρά, κάθε επιστημονικό αντικείμενο εξελίσσεται και εμείς οφείλουμε να παρακολουθούμε την πορεία του, και από την άλλη το βασικό πτυχίο σε συνδυασμό με διάφορες επαγγελματικές πιστοποιήσεις μπορούν να μας οδηγήσουν σε διαφορετικά μονοπάτια από αυτά που ορίζουν οι οδηγοί σπουδών. Οπότε, μήπως έτσι αυξάνονται και οι επιλογές μας;
- Να μπορούμε να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας εύστοχα και επαρκώς, πχ σε συνεντεύξεις, σε εκδηλώσεις (networking).
- Να αξιοποιούμε τις τεχνικές και τα κανάλια αναζήτησης εργασίας που αφορούν τον κλάδο μας.
- Να κατανοούμε και να προσαρμοζόμαστε (όχι να συμβιβαζόμαστε) στις σύγχρονες απαιτήσεις της αγοράς εργασίας.
Το καλό μ’ όλα αυτά, άμα τα καλλιεργήσουμε και τα ενισχύσουμε, είναι ότι γίνονται δικά μας. Είναι το προσωπικό μας δίκτυ ασφαλείας που μας επιτρέπει όχι μόνο να επιβιώνουμε αλλά να προοδεύουμε σε πείσμα όλων αυτών των αλλαγών και των κακοτοπιών. Γίνονται ο οδηγός μας, ώστε να αξιοποιούμε τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται, να λαμβάνουμε τις σωστές- για μας- επαγγελματικές αποφάσεις και να απολαμβάνουμε τη σταδιοδρομία μας.